ΣΥΝΔΕΤΗΡΑΣ-ΟΜΙΛΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ 24-25 - Flipbook - Page 29
27
Το Δέντρο το Μονάχο (2003), της Μαρίας
Παπαγιάννη, Εκδόσεις Πατάκη
Ρένια Μακρή
Σε ένα μικρό χωριό, χτισμένο πάνω σε ένα βουνό και
κοντά στη θάλασσα, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν με
φόβο ό,τι δε γνωρίζουν. Η Βιολέτα, μια γυναίκα που
είχε φύγει πριν πολλά χρόνια, επιστρέφει στο χωριό.
Οι κάτοικοι τη φοβούνται, λόγω της ιδιαιτερότητας
και της παραξενιάς της.
Όταν εξαφανίζονται από την εκκλησία τα τάματα,
όλοι κατηγορούν τη Βιολέτα. Μόνο ο Σίμος,
ένα αγόρι που μεγαλώνει μέσα σε αυτό το χωριό,
δεν πιστεύει στις φήμες. Αποφασισμένος να βρει
τον πραγματικό ένοχο, κάνει ό,τι περνάει από
το χέρι του για να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να
αποκαταστήσει την αδικία εις βάρος της Βιολέτας.
Το βιβλίο με τίτλο «Το Δέντρο το Μονάχο» είναι ένα
μυθιστόρημα της Μαρίας Παπαγιάννη, γράφτηκε
το 2013 και αποτελείται από 23 κεφάλαια. Ο
παντογνώστης αφηγητής παρουσιάζει τα γεγονότα
με χρονολογική σειρά, διακόπτοντας σε μερικά
σημεία την πορεία της αφήγησης, κάνοντας μικρές
αναδρομές στο παρελθόν, ώστε να μπορέσουμε να
ανακαλύψουμε την ιστορία πίσω από κάθε ήρωα.
Κεντρικοί ήρωες του βιβλίου είναι από τη μία
πλευρά ο Σίμος, ένα μικρό θαρραλέο αγόρι
που γνωρίζει μυστικά, ψάχνει την αλήθεια και
προσπαθεί να διορθώσει τις αδικίες. Από την άλλη
πλευρά, συναντάμε την ηλικιωμένη πια Βιολέτα–
παρεξηγημένη επειδή ήταν από μικρή διαφορετική
και αδικημένη ακόμα και από την οικογένειά της–
να φέρει μέχρι και σήμερα την ευθύνη για ό,τι κακό
συνέβαινε στο χωριό. Την ιστορία πλαισιώνουν και
άλλοι χαρακτηρες που, είτε είναι μόνιμοι κάτοικοι
είτε προσωρινοί επισκέπτες, συμβάλλουν και εκείνοι
στην εξέλιξη της ιστορίας.
Η κλειστή κοινωνία στην οποία ζούσαν οι άνθρωποι
του χωριού παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη
της ιστορίας. Η απομόνωση και οι παραδόσεις τους
δημιουργούν ένα περιβάλλον στο οποίο οι άνθρωποι
είναι δύσπιστοι απέναντι στο διαφορετικό και το
άγνωστο. Έτσι ενισχύονται οι προκαταλήψεις,
κάνοντας τους να απορρίπτουν ό,τι δεν νιώθουν
οικείο.
Το δέντρο που κοσμεί τον τίτλο ήταν κάποτε το
σημείο όπου μαζευόταν όλο το χωριό στις γιορτές.
Εξαιτίας όμως των γεγονότων, των δεισιδαιμονιών,
των αδικιών και των προκαταλήψεων κατέληξε
να στέκει μονάχο. Στο τέλος, αποκαλύπτονται
αλήθειες, έρχεται η λύτρωση για τους κατοίκους και
παύουν να αρνούνται το διαφορετικό.
Προσωπικά, μου άρεσε το βιβλίο, γιατί μέσα από την
ιστορία καταλαβαίνουμε τους λόγους που κάποιοι
χαρακτηρες παρουσιάζονται ως συμπονετικοί και
δίκαιοι, ενώ κάποιοι άλλοι ως σκληροί και άδικοι.
Για παράδειγμα, ο Σίμος έχει μεγαλώσει σε ένα σπίτι
γεμάτο αγάπη και φροντίδα, κάτι που τον έκανε να
υποστηρίζει και να αγαπά το δίκαιο. Από την άλλη,
ο φίλος του ο Μάρκος, το ψηλότερο αγόρι στην
παρέα, πήρε τον ρόλο του αρχηγού και προκειμένου
να του ανήκει ο ρόλος αυτός, έπρεπε να φαίνεται
σκληρός και γενναίος.
Ένα σημείο που με ενόχλησε στην ιστορία ήταν
η στάση των κατοίκων του χωριού απέναντι
στη Βιολέτα. Την κατηγόρησαν και την έκριναν,
χωρίς να προσπαθήσουν να τη γνωρίσουν και να
ακούσουν την ιστορία της. Αντίθετα, ένα από τα
αγαπημένα μου σημεία είναι η στιγμή που η Βιολέτα
συζητά με την παιδική της φίλη, τη Βασιλεία. Από
την αφήγηση της Βασιλείας μαθαίνουμε τον λόγο
για τον οποίο έφυγε η Βιολέτα από το χωριό και από
την αφήγηση της Βιολέτας αποκαλύπτεται η ζωή
της μέχρι να επιστρέψει πάλι σε αυτό.
Το βιβλίο απευθύνεται σε εφήβους και ενήλικες
που αγαπούν τα μυθιστορήματα με παραστατικές
περιγραφές, έντονα συναισθήματα και μια δόση
μυστηρίου.
